шатауат

зат. сөйл. Есепші, бұғалтыр. – Мен ш а т а у а т п ы н. Басқарма онда… Ол бүйірдегі есікті иегімен нұсқады (Н.Ғабдуллин, Жігер, 54). Ана Мейрамбектің қарапұшпақ қызы құрлы жоқ па, ш а т а у а т боп шіркеніп, шырт-шырт шот қағып жағасына кіршік жұқтырмай отыратын? (Ш.Құмарова, Сәуірдің., 193).